Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο και του Ιατρικού Κέντρου Βετεράνων, με επικεφαλής την Τίνα Χόανγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής "JAMA Psychiatry", μελέτησαν πάνω από 3.200 ανθρώπους, που ήσαν 18 έως 30 ετών (κατά μέσο όρο 25 ετών) στην αρχή της μελέτης. Μετά από 25 χρόνια, έγινε αξιολόγηση μέσω τεστ της υγείας του εγκεφάλου τους, σε σχέση με ώρες που παρακολουθούσαν τηλεόραση και ασκούνταν.

Όσοι ήδη από τη νεότητά τους παρακολουθούσαν πάνω από τρεις ώρες τηλεόραση τη μέρα, είχαν ως μεσήλικες γενικά χαμηλότερες επιδόσεις στα νοητικά-γνωσιακά τεστ (ταχύτητας σκέψης, μνήμης, προσοχής κ.α.), σε σχέση με όσους έβλεπαν λίγη τηλεόραση.

Επίσης όσοι ασκούνταν στο παρελθόν λιγότερο (συχνά ήσαν οι ίδιοι με αυτούς που έβλεπαν πολλή τηλεόραση), είχαν χειρότερες επιδόσεις στα τεστ, σε σχέση με όσους ασκούνταν τακτικά. Αυτοί που συνδύαζαν και τα δύο – έβλεπαν την περισσότερη τηλεόραση και ασκούνταν λιγότερο από όλους- είχαν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν άσχημες επιδόσεις στα κατοπινά τεστ.
 
Δεν είναι ακόμη σαφές στους επιστήμονες γιατί η πολλή παρακολούθηση τηλεόρασης φαίνεται να σχετίζεται με χειρότερες νοητικές επιδόσεις αργότερα στη ζωή.

Μία υπόθεση, σύμφωνα με τη Χόανγκ, είναι ότι η τηλεόραση ως δραστηριότητα δεν εξασκεί τον εγκέφαλο. Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι όσοι βλέπουν πολλή τηλεόραση και ασκούνται λίγο, ακολουθούν γενικότερα έναν ανθυγιεινό τρόπο ζωής, κάνοντας π.χ. κακή διατροφή, πράγμα που επίσης έχει ως συνέπεια την πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου.