Η είδηση προκάλεσε σοκ. Το 2% παιδιών σχολικής ηλικίας πάσχει από κατάθλιψη στη Γερμανία. Γερμανός ειδικός υποστηρίζει ότι πρόκειται για πρόβλημα γενετικής προδιάθεσης με πολύ δύσκολη διάγνωση στα μικρά παιδιά. Για πολύ καιρό η κατάθλιψη ήταν θέμα ταμπού και στη Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει ενισχυθεί ο δημόσιος διάλογος για το θέμα, η συνειδητοποίηση και μαζί η αναζήτηση βοήθειας ειδικού. Αλλά πάντα σε επίπεδο ενηλίκων. Το γερμανικό ασφαλιστικό ταμείο DAK, σε μελέτη του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ποσοστό 24% παιδιών σε σχολική ηλιακή εμφανίζουν κάποια ψυχιατρική διαταραχή, ένα ποσοστό του 2%, ηλικίας από 10 έως 17 χρονών, πάσχει μάλιστα διαγνωσμένα από κατάθλιψη. Το ποσοστό αυτό είναι απόλυτα ρεαλιστικό» επιβεβαιώνει ο Ούλριχ Χέγκερλ.

Θέμα προδιάθεσης

Ο γερμανός ειδικός κατέχει την έδρα Σένκενμπεργκ στη Ψυχιατρική, Ψυχοσωματική και Ψυχοθεραπευτική Κλινική του Πανεπιστημίου Γκαίτε της Φραγκφούρτης. «Στους ενήλικες ένα ποσοστό 8% ασθενεί από κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της ζωής του, σε μικρά παιδιά δεν είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, γίνεται όμως σύνηθες όσο το παιδί βαδίζει προς την εφηβεία» υποστηρίζει ο Ούλριχ Χέγκερλ. Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε ο γερμανός ειδικός για το θέμα στη Γερμανική Ραδιοφωνία DLF, εντοπίζει ως έναν από τους κύριους παράγοντες την ορμονική μεταβολή που γίνεται εν μέρει ορατή και στο λεγόμενο σύνδρομο πρόωρης εμμηνόρροιας, το οποίο προκαλεί απότομες διακυμάνσεις στη διάθεση.

Πάνω από όλα όμως, όπως τονίζει, είναι θέμα προδιάθεσης .«Σε οικογένειες στις οποίες οι γονείς πάσχουν από κατάθλιψη, τα παιδιά έχουν διπλάσιο και τριπλάσιο κίνδυνο να ασθενήσουν και τα ίδια. Αυτό είναι θέμα γονιδιακό. Από μελέτες παιδιών που έχουν υιοθετηθεί, γνωρίζουμε ότι όταν παιδιά με αυτήν την προδιάθεση υιοθετηθούν από γονείς στους οποίους δεν υπάρχει προδιάθεση κατάθλιψης, συνεχίζουν παρόλα αυτά να διατρέχουν τον κίνδυνο κάποια στιγμή να ασθενήσουν. Όταν έχει κανείς την ατυχία της προδιάθεσης μπορεί πολύ εύκολα να διολισθήσει σε μια τέτοια κατάσταση χωρίς να χρειάζεται εξωτερική αφορμή».

Κι αυτή η κατάσταση επιτείνεται από παράγοντες που παίζουν επίσης ρόλο, όπως η ποιότητα ζωής, η ανάπτυξη της προσωπικότητάς, τα ατέλειωτα ηλεκτρονικά παιγνίδια μπροστά στον υπολογιστή. Αλλά πώς μπορεί να διαγνωστεί ότι ένα παιδί έχει κατάθλιψη; «Είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο και στα μικρά παιδιά είναι πολύ, πολύ δύσκολο, ίσως κάποτε και αδύνατο», λέει με ειλικρίνεια ο Ούλριχ Χέγκερλ. «Όμως σε νεαρή ηλικία ο ειδικός μπορεί να το διακρίνει. Για παράδειγμα, ένα καταθλιπτικός μπορεί να μην έχει συναισθήματα, ορισμένοι το περιγράφουν ως ‘αισθήματα από πέτρα’. Άλλοι παραπονιούνται για διαρκή κόπωση ωστσόσο δεν σημαίνει ότι θέλουν να κοιμηθούν αλλά ότι βρίσκονται σε συνεχή εσωτερική ένταση στα όρια της εξάντλησης. Στα παιδιά και τους έφηβους ακούμε πολύ συχνά φράσεις, όπως για παράδειγμα, είμαι βάρος στην οικογένειά μου, είμαι ένας κακός άνθρωπος, ένας αποτυχημένος. Αυτά όλα είναι τυπικά δείγματα κατάθλιψης».